زنان یمنی قربانیان مظلوم یک تجاوز

طیبه میرزا اسکندری*/

سال 1393را در حالی به پایان بردیم که درحوزه زنان در سطح بین الملل  یک اتفاق مهم بوقوع پیوست: آخرین اجلاس کمیسیون مقام زن (پکن +20) در نیویورک برگزار شد تا به بررسی میزان پیشرفت زنان در نقاط مختلف جهان بر اساس  12 محور نگران کننده مصوب در اجلاس پکن سال 1395 بپردازد. یکی از این محورها هم وضعیت زنان در  مخاصمات مسلحانه بود. در گزارشی که در این زمینه دراجلاس پکن+20 ارائه شد مهم ترین اقدام در این زمینه در 20 سال اخیر تصویب قطعنامه 1325 در مورد زنان، صلح و امنیت بین‌المللیدر سال 2000 توسط شورای امنیت ملل متحد بوده است . در این قطعنامه، آثار مختلف مخاصمات مسلحانه بر زنان و نیز ارتقای مشارکت زنان در پیشگیری و حل مخاصمات مسلحانه مورد توجه قرار بوده است.البته نماینده سازمان همکاری اسلامی در اظهاراتش ، توانمندسازی زنان و مقابله با خشونت علیه زنان و دختران را به‌عنوان اولویت در برنامه عمل کلی سازمان همکاری اسلامی بیان کرد با وعده این که پیش‌نویس آن به‌زودی در مذاکرات مقامات کشورهای اسلامی مطرح شود.

اما هیچ کس ازجمله نماینده سازمان همکاری اسلامی در گزارشات خود نگفت که در سالیان اخیر در مخاصمات و تجاوزات نظامی که به مردم مسلمان در نقاط مختلف تحمیل شده، بر سر زنان چه آمده است، نه در عراق و نه در افغانستان، نه در سوریه ،نیجریه و… تنها به اظهار تاسف و محکوم کردن اوضاع اسف بار زنان فلسطینی اکتفا شد که لازم بود و نه کافی.

و اما سال نوی شمسی  1394را شروع کردیم در حالی که تجاوز تازه ای به یک کشور مسلمان دیگر یعنی یمن  آغاز شد و البته این بار از سوی یک کشور ظاهرا مسلمان، عربستان.   هدف حمله های هوایی عربستان به یمن نابودی همه تاسیسات و زیر ساخت های این کشور است و عملا در این میان بیشترین آسیب ها را غیرنظامیانی می بینند که زنان و کودکان بخش اعظم آن را تشکیل می دهند.

در این میان سازمان های بین المللی مثل سازمان ملل که همین یک ماه پیش در اجلاس نیویورک از نگرانی های خود عدم تحقق برابری جنسیتی در تمام نقاط دنیا حرف می زد، چه حرکت بازدارنده ای برای خاتمه دادن به این اقدامات غیر انسانی انجام می دهند؟ سازمان همکاری اسلامی در این مورد چه می کند؟

واقعیت این است که سازمان ها و محافل بین المللی که از حقوق زنان حرف می زنند وحتی سازمان هایی با یدک کشیدن نام “اسلامی”، عملا برای زنان مسلمان در یک دهه اخیر که به کرات و مستمرا آماج کشتار و تجاوز و وحشی گری بوده اند، هیچ حرکت بازدارنده و حتی محکوم کننده جدی نداشته اند. با این حال  آیا دل بستن زنان دنیا مخصوصا زنان مسلمان به این محافل و چشم دوختن به آنها برای بهبود وضعیت خود انتظار بیهوده ای نیست؟

 * سردبیر سایت به دخت/انتهای متن/