زنان بنی اسد برای دفن شهدای کربلا به میدان آمدند

واقعه عاشورای سال 61 هجری  گرچه واقعه ای تلخ و جانسوز است اما فرصتی بود برای شناخت انسان ها که چگونه در صحنه عمل خود را نشان دهند. این فرصت تنها مختص به مردان و جنگیدن در میدان رزم نبود، بلکه زنان هم دوشادوش مردان در این عرصه نقشی پررنگ داشتند. زن عاشورایی زنانی هستند محکم، قوی و موثر که حضورش در کربلا و بعد از آن نشان از دیدگاه روشن و والای او نسبت به اسلام و امام زمان خود دارد.

زن در عاشورا یا مادر است که جگرگوشه اش را فدای ولایت می کند، یا همسر است که مردش را با دستان خود به میدان رزم با یزیدیان می فرستد. این زنان اسوه صبر و مقاومت بودند که مردان شان را آماده کردندکه صدای هل من ناصر ینصرنی امام خود را جواب دهند  و به یاری ایشان بشتابند.

قبیله بنی اسد که بود؟

قبیله بنی اسد تیره ای از قبیله بزرگ و سلحشور و مشهور عرب از فرزندان اسد بن خزیمه بن مدرکه  بودند که در اطراف کوفه زندگی می کردند.

دو تن از مشهورترین اصحاب امام حسین(ع) در کربلا یعنی مسلم بن عوسجه اسدی و حبیب بن مظاهر اسدی از این قبیله بودند.

گفته می شود که پیش از  عاشورا با دعوت حبیب بن مظاهر عده ای از مردان قبیله بنی اسد قصد کردند که به سپاه امام حسین(ع) ملحق شوند ولی عمر سعد که از این قضیه باخبر شده بود، با فرستادن سپاهیان خود مانع امدن این افراد و پیوستن شان به امام گشت.

البته از این قبیله کسانی هم در لشکر عمر سعد حضور یافتند که مهم ترین شان حرمله بوده است،  قاتل کوچک ترین شهید کربلا حضرت علی اصغر.

زنان قبیله بنی اسد آمدند

داستان زنان قبیله بنی اسد از آنجا شروع می شود که پس از شهادت سید الشهدا و یاران گرانقدرش، جمعی از زنان قبیله ی بنی اسد گذرشان به میدان جنگ می افتد. آنها بعد از مشاهده اجساد امام و یارانش در زیر نور آفتاب سخت منقلب می شوند و نزد مردان قبیله خود در غاضریه می شتابند و از آنها می خواهند که برای دفن امام حسین(ع) و یارانش اقدام کنند. مردان قبیله از ترس آنکه گرفتار خشم ابن زیاد و امویان نشوند از این کار امتناع می کنند. زنان بنی اسد هنگامی که دیدند تلاش و اصرار آنان راه به جایی نمی برد خود آماده بازگشت به کربلا شدند و با برداشتن وسایل و ابزار برای دفن پیکر شهدا، غاضریه را به مقصد کربلا ترک کردند. این کار آنها روح خفته مردان را بیدار کرد و آنها هنگامی که دیدند زنان برای دفن شهدای کربلا عازمند، از ترس از دست رفتن حیثیت خود برای دفن شهدا به کمک زن های بنی اسد رفتند.

در روایاتی آمده است که به هنگام تدفین پیکر مطهر شهدا حضرت علی بن حسین زین العابدین(ع) بصورت ناشناس در جمع بنی اسد حاضر و یکی یکی بدن‌ها را به آنها معرفی می فرمود و آنها بدن‌ها را دفن می‌کردند. پس از دفن شهدا بود که  خود را به آنان معرفی نمود.

پس از آن بود که قبیله بنی اسد و بخصوص شیرزنان این قبیله به سبب این حرکت شجاعانه در تدفین شهدا بسیار مشهور شدند و مورد احترام و تکریم شیعیان قرار گرفتند.^.

/انتهای متن/