جای خالی جوانان در مساجد

آن شب حوالی غروب، وقتی صدای پیش‌خوانی مسجد محل در کوچه پیچیده بود، همه در پارک کنار مسجد یا نشسته بودند چای می‌خوردند و یا بازی می‌کردند و یا در جمع خانوادگی‌شان حرف می‌زدند، صدای اذان که بلند شد، انگار هیچ‌کس نمی‌شنید، پیرزن‌ها و پیرمردها، آرام‌آرام از انتهای کوچه به سمت مسجد می‌رفتند، یکی تسبیح در دست داشت و دیگری زیر لب ذکر می‌گفت، صدای اذان را که شنیدم، به سمت مسجد رفتم، وضو گرفتم و خودم را سریع به صف‌های نماز رساندم، البته در آن مسجد صف صندلی‌ها خیلی بیشتر از صف آدم‌ها بود و صف‌های مسجد پر بود از آدم‌های مسنی که به مسجد آمده بودند و برای اقامه نماز جماعتِ اول وقت از صندلی‌ها کمک می‌گرفتند، وقتی نماز تمام شد و داشتم چادرنمازم را تا می‌کردم تا به خانه بروم، یک چرای بزرگ در ذهنم ایجاد شد و آن این بود که چرا در این مسجد و خیلی دیگر از مساجد این شهر و این کشور، جای جوانان و شور و نشاط شان خالی است؟

هفته‌ای که گذشت، یک روز خاص را در خود داشت، یک روز خاص که شاید خیلی‌ها از کنار آن ساده گذشته باشند و یا شاید در خیلی از تقویم‌ها فراموش‌شده باشد که روز 31 مردادماه، روزی به نام و برای مساجد است.

این روزها دغدغه بسیاری از دست‌اندرکاران فرهنگی و اجتماعی ما این است که چگونه مى‏توان میان جوانى و مسجد پیوند و یگانگی آفرید؛ و چرا در نسلى که به دلیل «زیبا جویى» نمى‏تواند از کنار هر زیبایى به سادگی بگذرد، اقبال و استقبال و نشاط براى برپایى نماز در مسجد وجود ندارد؟ آیا جز این است که روح حقیقى مسجد هنوز در معرض دید جوانان قرار نگرفته است و روش‏هاى جذاب برای ایجاد گرایش در جوانان به کار گرفته نشده است.

امروز باگذشت بیش از سی سال از انقلاب اسلامی، کانون‏هاى دینى و به‌ویژه مساجد ما متناسب با نیازهاى دینى نسل نوجوان و جوان قدم برنداشته‌اند و متأسفانه ما عادت کرده‏ایم که در این ناکامى و بسیاری از ناکامی‌های فرهنگی و اجتماعی خود مخاطب را متهم کنیم و به تبرئه خویش بپردازیم.

آیا مسئولین فرهنگی و برنامه ریزان و دست‌اندرکاران ما در ستاد مساجد، اقامه نماز و نهادهای ذی‌ربط، در این جدایی مشهود میان جوانان و مسجد بی‌تقصیرند؟

سؤالات بی‌پاسخ جوانان و تمامی کسانی که این روزها به دلایل مختلف از مسجد، پایگاه محکم امت اسلامی فاصله می‌گیرند را چه کسانی باید بدهند؟

و به‌راستی مسجد به‌عنوان اصلی‌ترین پایگاه فرهنگی تا چه حدی در جذب جوانان  و فعالیت در حوزه جنگ نرم مؤثر بوده است؟

فعالان فرهنگی مسجد چه برنامه‌های را برای حضور نوجوانان و جوانان در مسجد انجام می‌دهند؟

آیا زیبنده است که در یک کشور اسلامی که مرکز بیداری اسلامی است، مسجدها خالی از حضور جوانان و اجرای برنامه‌های فرهنگی مؤثر باشد.

باید قبول کرد که در این عرصه نیز مانند بسیاری از عرصه‌های فرهنگی‌مان آن‌طور که بایدوشاید کار فرهنگی تأثیرگذار نکرده‌ایم و مساجد ما هرروز خالی‌تر از قبل می‌شود؛ و این در حالی است که ما به مساجد به‌عنوان سنگرهای جنگ نرم باید بیش از این‌ها اهمیت بدهیم؛ و فراموش نکنیم که تمامی جان‌فشانی‌ها، جنبش‌ها و حرکت‌های عظیم در انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس، از همین دورهمی های جوانانه در مساجد آغازشده است. فراموش نکنیم که این روزها دارد، دست‌های مان خالی می‌شود و جوانان مان دورهمی‌های شان از مساجد به پارک‌ها، کافه‌ها و خانه‌ها کشیده شده است

به امید آنکه روزی برسد که صدای رسای مؤذن همه را به یک‌خانه امن، مسجد، دعوت کند.

/انتهای متن/