اعتکاف، عاشقانه ای هفتاد و دو ساعته
این روزها در خیلی از مسجدها معتکفین جمع شده اند تا برای سه روز فارغ از هر تعلقی در دنیا به خود و خدای خود بپردازند، در خلوتی جمعی و عاشقانه. این، دلنوشته یکی از معتکفین است.
راضیه جمال زاده/
چرخ چمدونش گیر کرد به پله، ایستادم کمکش کردم با هم از پله های مسجد رفتیم بالا.
حس کنجکاویم گل کرد با تعجب پرسیدم: با چمدون میری مسجد چی می بری؟!
در جوابم گفت: یه خورده وسیله ست و پتو؛ قراره سه روز مهمون باشیم.
گفتم مهمون؟ مهمونی تو مسجد؟ کی مهمونی داده؟ یعنی شما رو دعوت کردن؟
لبخندی زد و گفت: کسی مهمونی نداده، کسی هم دعوت نکرده، من خودم، خودم رو دعوت کردم میرم مهمونی خدا “اعتکاف” چقدر هم این مهمونی باحاله، بار اول که مزه اش رو چشیدم از خدا خواستم هر سال توفیق بده برم.
منم برم اعتکاف
چند دقیقه ای برام صحبت کرد چقدر حرف هاش به دلم نشست. با خودم گفتم خوبه منم یه بار برم اعتکاف.
از خانم خداحافظی کردم و پله های مسجد رو دو تا یکی کردم دویدم سمت خونه. یادم افتاد: خب کارم رو چه کنم؟ باز گفتم: بیخیال ولش کن یه پیام میدم میگم دو روز نمیتونم بیام.
سریع یه مقدار وسیله جمع کردم. خواهرم خونه بود. جریان رو بهش گفتم، خداحافظی کردم و راهی مسجد شدم.
حال عجیبی داشتم. به مسجد رسیدم ازشانس من هنوز جای ثبت نام بود. اسمم رو نوشتم و رفتم تو.
چه جالب بود، هیچ وقت مسجد رو این جوری ندیده بودم. هر کسی برا خودش یه جایی پهن کرده بود. بعضیا دراز کشیده بودن، چند تایی مشغول نماز و دعا بودن، بقیه هم تو گروه های چند نفره با هم مشغول بحث بودن. منم یه جایی مستقر شدم از خستگی پلکم سنگین شد. خوابم برد. با صدای بلندگو بیدار شدم. حاج آقا پویا امام جماعت مسجد شروع به سخنرانی کرد.
چقدر خواب بهم چسبیده بود. برای اولین بار خواب تو مسجد رو تجربه کردم، خیلی شیرین بود.
احکام اعتکاف
پا شدم رفتم وضو گرفتم و برگشتم. حاج آقا پویا داشت احکام اعتکاف رو بیان می کرد:
اعتکاف، تنها در مساجد خاص، صحیح است؛ بنابرین اگر کسی در خانه خود یا در حسینیه یا حرم معتکف شود، صحیح نیست. مساجدی که اعتکاف در آن صحیح است، عبارتند از: مسجد الحرام، مسجد النبی، مسجد جامع کوفه، مسجد بصره و به قصد رجا میتوان در مسجد جامع هر شهر معتکف شد.
بعد اضافه کرد: مدت اعتکاف حداقل سه روز است و کمتر از آن صحیح نیست؛ ولی بیشتر از آن حدی ندارد، البته اگر پنج روز معتکف شود، روز ششم را نیز واجب است بماند؛ بلکه بنابر احتیاط واجب، هرگاه دو روز اضافه کرد روز سوم هم باید بماند؛ پس اگر هشت روز معتکف شد روز نهم هم واجب است.
حاج آقا پویا ادامه داد: انسان در ایام اعتکاف باید روزه بگیرد؛ بنابراین کسی که نمیتواند روزه بگیرد، مانند مسافر، مریض و زن حیض یا نفساء و کسی که عمدا روزه نگیرد، اعتکافش صحیح نیست.
بعد هم گفت: بر معتکف چند چیز حرام است:
1.استفاده از عطریات و گیاهان خوشبو برای کسی که از آن لذت میبرد حرام است؛ پس برای کسی که حس بویایی ندارد اشکال ندارد.
2.جدال در امور دینی و دنیوی برای غلبه بر دیگری و اظهار فضل و برتری بر او.
3.هرگونه استفاده شهوانی از جنس مخالف نظیر لمس، بوسه و آمیزش حرام است. اما نگاه با شهوت به همسر در حال اعتکاف مانعی ندارد.
4.استمنا؛ گرچه با نگاه به همسرش زمینه جنابتخود را فراهم کند.
با من باش، اگر شده حتی، سه روز!
به یه چشم به هم زدن سه روز تموم شد اصلا دلم نمی خواست از مسجد بیام بیرون احساس سبکی می کردم چقدر زود گذشت کاش تموم نمی شد….
صبح تا شب لب از خوردن و آشامیدن بستن وشب تا صبح لب به ذکر و نیایش با تو گشودن، همه خواسته های نفس را رها کردن و تنها تو را طلبیدن. رفتن به سفری که هر کس را نشاید و هر دلی آن را نتواند. و من امروز در این سفر سخت به خودم، به فرشتگان تو و به عالم هستی می باورانم که این بنده حقیر تو، به راستی تو را می طلبد و تو را بندگی می کند که فرمودی: اگر بی خویشتن نیستی، با خویشتن هم مباش، تنها با من باش، با من! که تو را بیشتر از خودت دوست می دارم.
با من باش، اگر شده حتی، سه روز! سه روز از ماهی که متعلق به من و به نام من است! پس بخوان! بخوان با تمام نیازت:
يَا مَنْ يَمْلِكُ حَوَائِجَ السَّائِلِينَ وَ يَعْلَمُ ضَمِيرَ الصَّامِتِينَ لِكُلِّ مَسْأَلَةٍ مِنْكَ سَمْعٌ حَاضِرٌ وَ جَوَابٌ عَتِيد
هر چند اعتکاف در «حرم دل» نیاز به زمان و مکان ندارد و این حرم ایمن تنها با وضوی اخلاص در کوثر عشق و سجود در مطرب ارادت، امکان پذیر است؛ امّا چه زمانی بهتر از نیمه ی رجب و چه مکانی بهتر از مسجد حریم کوی یار، که آکنده از حضور مشتاقان وصال است.
اعتکاف، بازدید از معراج قرب الهی با بُراق تیز پرواز خلوص است. گرچه اعتکاف، در کتب اعمال، در قفسه مستحبات جای دارد، اما در «فرهنگ انتظار»، تصفیه ناخالص های روحی، با آب توبه و آه فراق در پالایشگاه مسجد شرط وصال است.
معتکف با ورود به لاله زار مسجد جامع، پاپوش تمنّیات و تعلق را از پای آرزوهایش در می آورد و جلوه های ربّانی را در کوه طور تفکر به تماشا می نشیند؛ (فاخْلَعْ نَعْلَیک فانک بالواد المقدس طوی) او در بزم خلوت نشینان، از جام های دعا و نماز، سرشار از شور و شعور می شود.
اعتکاف، در آینه لغت، توقف چند روزه در ایستگاه مسجد جامع است؛ با زبان روزه و در قاموس اهل دل، حبس کرکس آمال و هوس و سبک بار و بال نمودن مرغ دل است برای سیر به آفاق و انفس. تا زمانی که کبوتر نفس، گیر دام تعلق های مادی باشد، پرواز در آسمان کمال برایش مقدور نیست.
و علی علیه السلام التهاب درون و شوق وصال معبودش را در کمیل شریف چنین می سراید:
ای مهربان خدای! مرغ دل در پنجه های تیز و قوی هوس حبس گشته، وگرنه بال های ما تشنه پرواز در آسمان قُرب تواند.
واصلان حق، این طبیبان روح، نسخه های خود را در شفا خانه اعتکاف، تقدیم انسانیت نموده اند؛ چرا که با اکسیر اعتکاف، مس دل به طلای حرم الهی تبدیل می شود و بهشت آرامش به دل های آسمانی ارزانی می شود.
منابع:
1- پایگاه اطلاع رسانی حوزه
2- وبلاگ زندگی آرام
/انتهای متن/
