آنچه طب سنتی از مو می گوید

این روزها ریزش مو، مشکل رایج خیلی از آدمها اعم از  زن و مرد است .  این افراد که معمولا خیلی از راه ها را برای درمان این عارضه امتحان کرده اند، حالا بد نیست که با توجه به نسخه های ارائه شده در طب سنتی و اسلامی هم برای رفع این مشکل تجربه های تازه ای داشته باشند.

مو هواکش بدن است

مو جسمی است توخالی و مجوف که از مجرای آن هوا داخل بدن انسان و حیوان می شود و برای حفاظت و نگاهداری بعضی از عضوها نقش بسیار خوبی را بازی نموده و بسیار مفید است.

در بحارالانوار به نقل از امام صادق علیه السلام در باره علت خلقت مو و ناخن چنین آمده است:

« در این بنگر و تامل کن که چه قسم تدبیری در آفرینش موها و ناخن هاست از آن رو که آن ها از چیزهایی اند که بلند می شوند و زیاد می شوند، به گونه ای که نیاز است پیوسته از آن ها کاسته شود، فاقد حس آفریده شده اند  ، تا انسان از کوتاه کردن آن ها احساس درد نکند، در حالی که اگر مو و ناخن از چیزهایی بودند که حس داشتند ، انسان، در کوتاه کردن و چیدن آن ها، میان دو ناخوشایند، می ماند ، یا این که آن ها را واگذارد تا بلند شوند و بر او سنگینی کنند، و یا آن که با تحمل درد و رنجی که او را می آزارد، آن ها را کوتاه کند.»

چه حکمتی است در محل رویش موها؟

مفضل می گوید : گفتم : «چرا اصولا این ها به گونه ای آفریده نشده اند که زیاد و بلند نشوند تا انسان به کوتاه کردن آن ها نیازمند گردد.»

فرمود : « خداوند را در این باره، بر بنده نعمت هایی است که آنها را نمی شناسند تا او را بر آن ها سپاس گوید. بدان که دردها و بیماری ها ی بدن، همراه با درآمدن موها از بستر خود و در آمدن ناخن ها از انگشتان، از بدن بیرون می روند.  از همین رو، انسان به نوره کشیدن، سر تراشیدن و کوتاه کردن ناخن ها در هر هفته، فرمان یافته است تا موها و  ناخن ها رشد شتابان تری یابند و با درآمدن آن ها، دردها و بیماری ها از تن بیرون بروند. اما هنگامی که بلند شوند، سرگردان می مانند و درآمدشان کاهش می یابد و بدین سبب، مایه های دردها و بیماری ها در بدن حبس شوند و بیماری  و دردهایی را پدید آورند. افزون بر این، موها از درآمدن از جاهایی که به انسان زیان می رساند و تباهی و ضرر برای او پیش می آورد، بازداشته شده اند.

اگر مو در چشم می رویید، آیا دیده را نابینا نمی کرد؟ اگر در دهان می رویید، آیا خوردنی ها و  نوشیدنی ها را بر انسان، ناگوار نمی ساخت؟ اگر در کف دست می رویید، آیا مانع لمس صحیح توسط انسان و مانع برخی از دیگر کارها نمی شد؟ و اگر در شرمگاه زن یا بر آلت مرد می رویید، آیا لذت آمیزش را بر آن ها تباه نمی ساخت؟ پس بنگر که چگونه به واسطه مصلحتی که بوده، موی بر این جاها نروییده است.

پاسخ به مانویان

منانیه (مانویان) و طوایف همانندشان، آن گاه که کوشیده اند عیبی در کار آفرینش بیابند، بر موهای عانه (شرمگاه) و زیربغل، خرده گرفته اند و ندانسته اند که رویش این موها از رطوبتی است که بدین مواضع می ریزد و در نتیجه، آن سان که در هر نفطه آبگیر علف می روید، در این جاها نیز مو می روید. مگر نمی بینی که این مواضع، از دیگر جاها پوشیده تر و برای پذیرش این زیاده، آماده تر است؟

دیگر آن که این موی(موی عانه و زیر بغل) از هزینه ها و تکالیف این بدن است. بدان واسطه که در آن ها مصلحتی است، زیرا اهتمام انسان به تمیز کردن بدن و گرفتن موهایی که بر آن می روید، از چیزهایی است که غرور انسان را در هم می شکند. او را از ستم باز می دارد، و وی را از بخشی از سرمستی و بطالتی که از بیکاری حاصل می آید، می رهاند.»

همچنین امام صادق(ع) در تبیین علت روییدن مو بر روی سر  می فرمایند:

«مو بر بالای سر قرار داده شده است تا با بن خود، روغن ها را به مغز برساند و با سر خود (سر موها) بخار را از مغز خارج کند و گرما و سرمایی را که بدان می رسد، دفع کند.

منابع :

–   کتاب نسخه عطار، تالیف محمد تقی عطار نژاد

–    دانشنامه احادیث پزشکی، گرد آورنده محمد محمدی ریشهری

/انتهای متن/