پیاده ها حقی در این شهر ندارند؟
ماشین ها و صاحبان ماشین دراین شهر و خیابانها و کوچه هایش حق دارند که حرکت کنند و بایستند و … اما پیاده ها چه؟ آنها حق ندارند حتی در حد استفاده از پیاده رو!
فرزانه حکمت/
وقتی از خانه بیرون می آیی و وارد کوچه می شوی، می مانی که چگونه از کوچه ای با پیاده روی باریک فقط در یک طرف خیابان رد شوی! بعد هم به سطل آشغال در همین پیاده روی باریک که می رسی … و کمی بعد به ماشینی که در پیاده رو پارک کرده و … مصالح ساختمانی یک برج در حال ساخت … مستاصل می شوی که چه کنی ؟ آیا به جای پیاده رو از خیابان بروی؟ ظاهرا چاره دیگری هم نیست. البته خیابان هم طبیعتا جای مناسبی برای پیاه راه رفتن نیست. پس نتیجه می گیریم که اصلا نباید پیاده راه رفت!
کاری نداریم که در خیلی شهرهای بزرگ دنیا پیاده رو آنقدر بزرگ و قشنگ و مجهز است که نه تنها می توان درآن راه رفت بلکه می شود روی نیمکتش هم نشست و خستگی درکرد و یا یک بستنی و ساندویچ و … خورد پشت میزی که رستورانی در پیاده رو گذاشته.
من نگران این هستم که در شهر تهران عملا خیل ماشین ها جایی برای پیاده ها در این شهر نگذارند که حتی راه بروند چه برسد به اینکه در پیاده رو به تفریح و سرگرمی و … بپردازند. هر روز که می گذرد برای ماشین ها، اتوبان ها، خیابان ها، پارکینگ های جدید راه می افتد، اما برای پیاده ها مثل اینکه هر روز عرصه تنگ تر می شود.
راستی پیاده ها حقی در این شهر ندارند؟
واقعا مسئولین و مدیران شهری نمی خواهند نیم نگاهی هم به پیاده روهای شهر داشته باشند و به وضع آنها سامانی بدهند؟
/انتهای متن/
