وقتی‌که حاتم طایی شدن آسان می‌شود
در دستگاه های دولتی ما مهمانی دادن و همایش برگزار کردن و افطاری دادن و … با بودجه بیت المال کار رایجی است. اما آیا از کیسه مردم رواست این زیاده خرجی ها و دست و دلبازی ها؟
ص÷خرج که از کیسه میهمان بود، حاتم طایی شدن آسان بود. شاید هریک از ما این ضرب‌المثل را بارها و بارها شنیده باشیم. ضرب‌المثل‌ها عصاره تجربیات یک یا چند نسل‌اند.
این روزها وقتی خبر خیلی از مهمانی ها و همایش هایی که از طرف دستگاه های دولتی برپا می شود، یاد ضرب المثل بالا می افتم. مخصوصا در این روزها که خیلی زمانی هم از سفره‌های آن چنانی افطار برخی مسئولین، ارگان‌ها و مؤسسات دولتی‌ای که با بودجه بیت‌المال نمی گذرد.
من خودم خیلی موارد را در صفحات اجتماعی و سلفی‌های این‌وآن دیدم از فخرفروشی‌های رمضانیه!
اساساً آیا مهمانی و همایش و افطاری دادن با بودجه بیت‌المال کاری ضروریست چه برسد که در آن مراسم رنگ و بوی تجمل، اسراف و چشم‌وهم‌چشمی هم باشد؟
این را مخصوصا در مورد سفره های افطاری باید پرسید که چرا هرسال رمضان که از راه می‌رسد، بساط سفره‌های افطار ی پرزرق وبرق دولتی ها پهن می‌شود و لیست تمامی تالارها و رستوران‌ها و هتل‌ها، پر می‌شود از نام کسانی که می‌خواهند در این ماه خدا از دادن ضیافت افطار بی بهره نباشند؟!
به‌راستی سفره افطار را چه تناسب است با تجملات و زرق‌وبرق‌های هتل‌ها و تالارها؟
به‌راستی این برنامه های پر خرج که از جیب مردم راه می افتد، کمکی به گردش چرخ‌های مملکت می‌کند؟ آیا کشوری که این روزها بدنه اقتصادش از بداندیشی‌ها و تصمیمات نادرست بیمار و دردناک است، چنین سفره‌هایی را می‌طلبد؟
ای‌کاش پای سادگی، به همه مراسم و سفره‌های مان مخصوصا وقتی مراسمی دولتی حساب می شود، باز شود.
ای‌کاش مسئولین و ارگان های ما راه را گم نکنند و بدانند که ذره‌ذره این مال صاحب دارد و حواس شان بیشتر به مال مردم باشد.
ای‌کاش مسئولین و ارگان‌های کشور ما فراموش نکنند که علی وار حکومت کردن کار آسانی نیست و مردمان هر سرزمین به دین امیران خویش‌اند و …
ای‌کاش مسئولین و ارگان‌های ما از مال مردم حاتم طایی نشوند.
/انتهای متن/
