بيمارستان‌هايي که دربست براي زنان هستند
به گزارش به دخت به نقل از اقتصادآنلاين، اين نوع بيمارستان‌ها در کل دنيا هم سابقه دارند و هم طرفدار و در ايران هم همين حالا بيمارستان‌هايي هستند که افتان و خيزان، به ارايه خدمات تک جنسيتي به خانم‌ها مي‌پردازند. دکتر علي شهرامي، معاون اجرايي معاونت درمان وزارت بهداشت مي‌گويد: اين وزارتخانه تامين تجهيزات و نيروي انساني مورد نياز اين بيمارستان‌ها را آغاز کرده است، اما رسول خضري، عضو کميسيون بهداشت مجلس شوراي اسلامي معتقد است که اين وزارتخانه درحال حاضر بايد به اولويت‌هاي مهم‌ترش بپردازد.
وزير بهداشت ضمن استقبال از ساخت بيمارستان‌هاي ويژه بانوان درکشور گفت: «در صورت ورود بخش خصوصي و خيرين به اين حوزه، تسهيلات لازم دراختيار آنها قرار مي‌گيرد.»
سيدحسن هاشمي در پاسخ به سوالي مبني بر برخي زمزمه‌ها درباره احتمال اجراي «طرح انطباق» در بيمارستان‌ها و دانشگاه‌هاي علوم پزشکي گفت: «وزارت بهداشت در اين باره برنامه‌يي ندارد و اگر هم مبحثي در اين باره مطرح شده در حد شايعه است.» وي در اين باره افزود: «برنامه‌هاي وزارت بهداشت مانند گذشته است و درصد متخصصان و دانشجوياني که تربيت مي‌کند نيز از نظر جنسيتي نزديک به هم است و وزارت بهداشت تاکنون توفيقات زيادي در رشته‌هاي مختلف داشته و همگي قابل افتخارند. براين اساس همين مسير بايد ادامه يابد تا نياز کشور برطرف شود.»
هاشمي ادامه داد: «البته اگر کساني وجود داشته باشند که علاقه‌مند به ايجاد بيمارستان‌هاي تخصصي ويژه بانوان باشند، با توجه به آنکه از نظر تخصصي اين توانمندي درکشور وجود دارد، وزارت بهداشت از اين امر استقبال مي‌کند تا به اين ترتيب از ورود تا خروج بيمارستان از خدمه گرفته تا کارکنان، بخش‌هاي جراحي و غيرجراحي، خانم‌ها حضور داشته باشند.»
وي در اين باره افزود: «اين امر در کشورهاي غيراسلامي معمول است؛ چه رسد به ايران که مردم ما متعصب هستند و علاقه‌مندند که هر جنسي خدمات را از جنس خودش دريافت کند.»
وزير بهداشت با تاکيد بر اينکه راه‌اندازي بيمارستان تخصصي بانوان در راستاي تفکيک جنسيت نيست، گفت: «بيمارستان‌هاي ويژه بانوان در ساير کشورها نيز وجود دارد و اگر بخش خصوصي و خيرين به اين بخش ورود کنند، تسهيلات لازم دراختيار آنها قرار مي‌گيرد.»
انطباق بيماران بر پزشکان
بنا به طرح موسوم به «انطباق» که تاريخچه‌اش به ابتداي دولت نهم برمي‌گردد، قرار بود پزشکان زن بيماران زن را ويزيت کنند و پزشکان مرد، بيماران مرد را. کامران باقري لنکراني، وزير بهداشت وقت، در ارديبهشت‌ماه سال 1386 اين طور گفته بود: «الان حدود 67درصد دانشجويان دانشگاه‌هاي علوم پزشکي خانم هستند و ما نگران اين هستيم که طرح انطباق در آينده براي مردان اجرا شود، تعداد زيادي از مردان الان مجبورند خدمات را از خانم‌ها بگيرند که داريم سعي مي‌کنيم متعادل‌تر به پيش برويم.» و در ادامه، در مورد اعتبارات اجراي اين طرح هم اين طور گفته بود: «اعتبارات خاصي براي اين منظور پيش‌بيني نشده است بلکه جهت‌گيري هزينه‌کرد اعتبارات وزارت بهداشت به اين سمت است.»
اين طرح به نظر مي‌رسد که به صورت چراغ خاموش، بار ديگر هم در وزارت بهداشت مطرح شده، هرچند شايد بدون الزامات اکيد، چراکه به نظر مي‌رسد بيماران زن، مختارند به بيمارستان‌هاي عادي يا بيمارستان‌هاي مخصوص زنان بروند.
مراد هاشمزهي، نماينده نهبندان وسربيشه در مجلس شوراي اسلامي و عضو کميسيون بهداشت مجلس شوراي اسلامي، نخستين کسي است که با او تماس مي‌گيريم. او معتقد است صحبت‌هاي وزير بهداشت را بايد به فال نيک گرفت چراکه راه‌اندازي بيمارستان‌هاي مخصوص زنان، با فرهنگ ما همخواني دارد. از او مي‌پرسيم مجلس چه بودجه‌يي را براي اين مساله درنظر گرفته است و اينکه آيا اصولا اين موضوع درکميسيون بهداشت مطرح شده يا خير. پاسخ هاشمزهي منفي است. «مجلس وارد ريز امور نمي‌شود و اين مساله هم تا جايي که به ياد دارم در کميسيون مطرح نشده است.» نماينده نهبندان و سربيشه درمجلس ادامه مي‌دهد: «در مورد مکان احتمالي ساخت اين بيمارستان‌ها هم بايد دقت صورت گيرد، چراکه در صورتي که اين بيمارستان‌ها تنها در تهران متمرکز شده باشند، عملا نقض غرض صورت گرفته است.»
خانم‌ها هم مي‌توانند
با رييس بيمارستان دکترشريعتي تهران تماس مي‌گيريم. دکتر احمدرضا سروش هم معتقد است که ساخت بيمارستاني مخصوص زنان، سازگاري زيادي با فرهنگ ايراني‌ها دارد و مي‌تواند بيماران زن را جذب کند. با اين حال سروش معتقد است که شايد نتوان تمام فعاليت‌هاي موجود در يک محيط بيمارستاني را به خانم‌ها سپرد. «من فکر مي‌کنم که اگر بيمارستان زناني که تاسيس مي‌شود امکانات خوبي ارايه کند، قطعا مخاطب خودش را خواهد داشت و موفق خواهد بود، اما يک مساله هم وجود دارد که من بعيد مي‌دانم قابل حل باشد و در نمونه‌هاي فعلي بيمارستان‌هاي مخصوص بانوان هم همين مشکل ديده مي‌شود. بسياري از خدمات بيمارستاني هستند که انجامشان براي خانم‌ها مشکل‌تر از آقايان است، مثل بخش‌هاي تاسيساتي و پشتيباني، يا مثلا رانندگي آمبولانس‌ها.» او ادامه مي‌دهد: «البته فکر مي‌کنم در بخش‌هاي ديگر مثل تيم‌هاي درماني، پزشکي و پرستاري، خانم‌ها کاملا قابليت انجام خدمت را دارند ولي در بخش‌هايي که مثال زدم، اين جاي سوال است که آيا مي‌توان بيمارستاني احداث کرد که تمام مشاغل آن را خانم‌ها دراختيار بگيرند يا نه؟»
زنان آموزش ديده در راهند
دکترعلي شهرامي، معاون اجرايي معاونت درمان وزارت بهداشت هم ، بر حمايتي تاکيد کرد که وزارت بهداشت از بخش خصوصي و خيريني به عمل خواهد آورد که براي تاسيس بيمارستان مخصوص زنان پا پيش بگذارند. از او پرسيديم منظور از اين حمايت‌ها چيست، شنيديم: «حمايت‌هاي ما عمدتا جنبه تسهيل سرمايه‌گذاري و ارايه مجوزها را دارد.» او ادامه مي‌دهد: «به دستور دکترهاشمي، دومعاونت وزارت بهداشت مامور شده‌اند که براي آماده‌سازي نيروي انساني و تجهيزات اقدام کنند تا اين بيمارستان‌ها در بدو امر در زمينه دراختيار داشتن نيروي انساني و تجهيزات مشکلي نداشته باشند. در واقع معاونت بهداشت مامور آموزش‌دهي به نيروي انساني شده است و معاونت درمان هم مامور تهيه تجهيزات.» نظر شهرامي اما مخالف نظر رييس بيمارستان دکتر شريعتي است. او معتقد است که لزومي ندارد تمام پرسنل بيمارستان از ميان زنان انتخاب شوند. «به نظر من فقط مهم است آن دسته از پرسنل يا کادر درماني که در تماس مستقيم با بانوان هستند از ميان زنان انتخاب بشوند، که در اين زمينه کمبودي هم نداريم، بخش اعظم فارغ‌التحصيلان پزشکي مخصوصا در مقاطع تخصصي و فوق تخصصي، خانم‌ها هستند و علاوه بر اين دليل و شاهدي هم وجود ندارد که يک خانم نتواند پشت فرمان آمبولانس بنشيند.»
اولويت‌هاي بر زمين مانده
با رسول خضري، نماينده پيرانشهر و عضو کميسيون بهداشت مجلس شوراي اسلامي هم تماس گرفتيم. او به نظر مي‌رسد چندان موافق ايجاد بيمارستان مخصوص زنان نباشد، هرچند درهمان ابتداي سخنانش مي‌گويد که ايجاد بيمارستان‌هاي تک جنسيتي يک تجربه جهاني است. «مساله بيمارستان زنان، مختص ايران نيست. در بسياري از کشورهاي غربي و جهان اولي هم بيمارستان‌ها و مراکز بهداشتي وجود دارند که تنها به خدمت‌رساني به زنان مشغولند. مراجعه به اين بيمارستان‌ها نيز انتخاب خود بيمار است. بسياري از زنان در اين مراکز احساس راحتي بيشتري دارند و مايلند که توسط پزشک زن معالجه و درمان شوند. بنابراين وجود بيمارستان زنان، امري مثبت و مطلوب است.» او اين طور ادامه مي‌دهد: «اما براي تاسيس اينگونه مراکز و بيمارستان‌ها درکشور، بايد شرايط ايران را نيز درنظر گرفت. درحال حاضر کشور با کمبود بيش از 47هزار تخت بيمارستاني مواجه است. ظرفيت توسعه سالانه ايران کمتر از 5هزار تخت است و اين يعني اگر جمعيت ايران ثابت بماند، 10سال طول مي‌کشد تا اين کمبود مرتفع شود. ايران از نظر هتلينگ و فضاي بيمارستاني با مشکل روبه‌روست. بيمارستان‌ها نياز به استخدام 80هزار پرستار دارند.»
به اعتقاد خضري، بعد از اجراي طرح تحول سلامت و کاهش سهم مردم از هزينه درمان، بيش از 90درصد بار مراجعات بيماران بر دوش بيمارستان‌هاي دولتي است و اين درشرايطي است که اين بيمارستان‌ها توان خدمت‌رساني به همه مراجعان را ندارند.
نمايده پيرانشهر در مجلس ادامه مي‌دهد: «يکي ديگر از مسائلي که با کمبود و مشکل روبه‌روست، مساله خانه‌هاي بهداشت است. هم‌اکنون 18هزار خانه بهداشت درکشور مشغول به خدمت‌رساني هستند. اما هنوز 2 تا 3هزار خانه بهداشت ديگر بايد احداث شود تا نياز کشور برطرف شود. به عنوان مثال، نخستين خانه بهداشت کشور در استان آذربايجان غربي احداث شده است. اما درحال حاضر اين استان به 179 خانه بهداشت نياز دارد تا بتواند به تمام ده‌ها و بخش‌ها خدمت‌رساني کند. درچنين شرايطي به نظر مي‌رسد که احداث بيمارستان مخصوص زنان، نبايد در اولويت وزارت بهداشت باشد و اين وزارتخانه بايد رفع معضلات موجود را هدف قرار دهد. سروسامان دادن به وضعيت بيمارستان‌ها و استخدام نيروهاي متخصص، فوق تخصص، پرستاران و پيراپزشکان در اولويت قرار دارد.»
اينکه وزارت بهداشت بايد طرح‌هاي نو را بيازمايد يا به اولويت‌هايش بازگردد، پرسشي است مفتوح. بيمارستان‌هاي مخصوص زنان را نمي‌توان تنها با توجيه ساخت آنها درکشورهاي ديگر، در ايران هم بومي کرد بدون آنکه شرايط را مورد سنجش قرار داد. ايران همين حالا هم با کمبود شديد تخت‌هاي بيمارستاني مواجه است و مشخص نيست که حمايت‌هايي که قرار است از بخش خصوصي براي ساخت بيمارستان‌هاي مخصوص زنان به عمل بيايد، چه شکل و شمايلي دارد.
/انتهای متن/
