این بچه چرا لوس شده است؟

چرا کودکان لوس می شوند ؟ و با توجه به سختی و دشواری که والدین و بلکه همه اطرافیان در ارتباط با کودکان لوس دارند، آیا می توان کودکان لوس را اصلاح کرد ؟

0

فریبا علیزاده/

امروزه یکی از شایع ترین مشکلات والدین در ارتباط با کودکان ، توقع زیاد بچه ها و به قول معروف لوس و خود خواه بودن آنهاست که شاید یکی از عمده ترین دلایل آن به نحوه و نوع زندگی امروزی پدر و مادرها برگردد .

 

لوس شدن یعنی چه؟

زمانی که کودکی راه های برقراری ارتباط سالم را نمی داند و در برقراری رابطه سالم با همسالان خود ناتوان است؛ یعنی از لحاظ اجتماعی متناسب با سن خود رشد نکرده و غالباً چنین کودکی، کودک لوس نامگذاری می شود.

عمدتاً دلیل اصلی آن روش های تربیتی غیرقابل قبول والدین است و به خصوص والدین محبت کننده افراطی صرفاً با محبت های بی حد و حساب مانع اجتماعی شدن کودک خود می شوند . چنین کودکانی معنای صبر و تحمل را در زندگی نمی آموزند و انسان هایی عجول ، با شخصیت متزلزل بار خواهند آمد؛ همان که اصطلاحا آن را لوس شدن می نامیم.

 

چرا بچه ها لوس می شوند؟

تعداد کم فرزندان، شرایط زندگی ماشینی ، تنوع زیاد وسایل و اسباب بازی ها بخاطر چشم و هم چشمی، تجمل گرایی، پز دادن و تظاهر باعث می شود کودکان لوس و خودخواه  بار بیایند که اولین عوارض  آن هم گریبانگیر خود والدین خواهد شد.

هنگامی که والدین در ابراز محبت، افراط کرده و به خواسته های کودک سریعاً پاسخ می دهند، به مرور کودک دچار خودخواهی شده و احساس می کند که همه خواسته هایش باید انجام شود و اگر با مخالفتی از سوی والدینش رو به رو شود ، رفتارهایی ناپسند مانند جیغ کشیدن ، گریه کردن ، پرخاشگری و ناسازگاری را از خود نشان می دهد .

به طور کلی هر خانواده در ایجاد ارتباط با فرزند خود ، شیوه خاصی دارد و این نحوه برخورد در تلافی با ساختار ژنتیکی هر فرد باعث می شود که شخصیت هایی بسیار متفاوت و متمایز شکل بگیرد.

 کودک در سال های اولیه زندگی خود آموزش دیده و تربیت شده و سبک خاصی را در رفتار خود پیدا می کند و این سبک رفتار ، الگویی تقریبا ثابت و دائمی است و تعیین کننده نحوه ارتباط و برخورد او را در آینده و با دیگران را شکل می دهد. رشد اجتماعی کودکان یکی از حیطه های رشدی است که براساس آن می توانیم متوجه شویم که کودک مطابق با سنش رفتار می کند یا خیر و اگر مطابق با سنش رفتار نکند ، باید دید چه دلایلی وجود دارد.

 

محبت افراطی مقدمه لوس شدن است

 والدین علاوه بر محبت کردن به فرزندان خود باید قاطع هم باشند و این به این معنی نیست که پرخاشگر بوده و چنانچه کودک از ما پیروی نکرد، با زور و خشونت مواردی را به او تحمیل کنیم ؛ بلکه منظور از قاطع و جدی بودن این است که در تربیت کودک از یک سری اصول پیروی نماییم و قوانینی برای فرزندان مان داشته باشیم و البته شرط اصلی و لازم برای اجرای این قوانین این است که همه اعضای خانواده از این اصول پیروی کنند. خود  والدین باید ثبات خلق و اندیشه و رفتار داشته باشند. چنانچه پدر ومادر بر اصول خود پای بند نباشند و مرتب رفتار و اصول رفتاری خود را تغییر دهند، فرزندان نیز به قوانین و اصول خانواده پای بند نخواهند بود .

 

لوس شدن چاره هم دارد؟

سؤال مهم در این جا این است : چطور می شود لوس بودن کودک را درمان کرد؟

پاسخ این است که این کار شدنی است اما قدرت فراوان و کمی سنگدلی می خواهد تا بتوانید به کودک تان « نه » بگویید و برایش محدودیت هایی را قایل شوید .

تقاضاهای غیرمنطقی و وابستگی بیش از حد کودک به پدر و مادر ، در دراز مدت به خود بچه ها بیشتر از پدر و مادرشان لطمه می زند و سازگاری آنها با خود و جهان پیرامون شان را مشکل می سازد .

 

نکات مهم مقدماتی در چاره یابی

این نکات مقدماتی  برای مقابله با لوسی بچه های تان را توجه کنید:

–  برای خودتان برنامه ریزی کنید که در هنگام بیداری کودک، غالباً درگیر کار ، خانه یا کار دیگری باشید . این برنامه را با جدیت کامل اجرا کنید ، طوری که هم خودتان و هم فرزندتان تحت تأثیر قرار بگیرید. خودتان را کاملا با کارتان سرگرم کنید . ساعت های اول روزهای آغازین از همه سخت تر هستند ؛ اما به تدریج آسان تر می شوند .

– به خودتان بگویید شما مادر کودکی هستید که عادت کرده او را دائما بغل کنند. پس هنگامی که نق می زند و دست هایش را به طرف شما دراز می کند، با لحنی دوستانه، ولی کاملا جدی بگویید که باید چند تا کار مهم را انجام بدهید . هر چند ممکن است او معنی حرف های شما را نفهمد ، ولی لحن جدی تان را خوب تشخیص می دهد .

– اگر مادر دور از نگاه کودک بایستد و خیلی کم حرف بزند ، کودک زودتر متوجه تغییر می شود و آن را می پذیرد و همین باعث می شود که جذب موضوع و کار دیگری شود . بعضی از بچه ها هم اگر مادرشان را ببینند و صدایش را بشنوند ، حتی اگر او بلندشان نکند و آن ها را در آغوش نگیرد ، زودتر به وضعیت جدید عادت می کنند .

– هنگامی که کارهای تان را انجام دادید و برایش اسباب بازی آوردید و یا تصمیم گرفتید با او بازی کنید ، در کنارش روی کف اتاق بنشینید . بگذارید اگر دلش خواست در آغوش شما بنشیند ، ولی او را به عادت بغل شدن و این طرف و آن طرف رفتن ، برنگردانید .

– هنگامی که در کنار کودک روی کف اتاق می نشینید ، او به این نتیجه برسد که شما قرار نیست ، بغلش کنید و راه بروید ، شروع به خزیدن می کند . اگر بغلش کنید و او را راه ببرید ، مطمئناً به محض این که بخواهید او را زمین بگذارید ، با سر وصدا اعتراض می کند .اگر هنگامی که کف اتاق در کنار او می نشینید دوباره شروع به نق زدن کرد ، به سراغ کارتان بروید و سرتان را به آن گرم کنید . شما دارید سعی می کنید به فرزندتان کمک کنید که تحمل کردن را کم کم یاد بگیرد .

 

راهکارهای عملی

حالا اگر با توجه به آنچه که گفته شد به این نتیجه رسیدید که کودک تان لوس است ، پس به راهکارهای زیر توجه نمایید :

  • کودک لوس و پرتوقع ، هنگام شنیدن پاسخ منفی و مخالفت با خواسته هایش سر و صدا به راه می اندازد ، پس بهتر است برای رفع این مشکل ابتدا از خانه شروع کنید ، نه یک مکان عمومی           تا مشکلی برای تان پیش نیاید ، قطعاً کودک شما می داند که شما در یک مکان عمومی نمی توانید عکس العملی در برابر رفتار او نشان دهید .
  • از جیغ و داد زدن و سر و صدا راه انداختن او نترسید و کوتاه نیایید، اتفاقی نمی افتد و بالاخره خسته می شود ، مقاومت کنید .
  • برای او توضیح دهید ، زمانی خواسته اش انجام می شود که تقاضایش را درست مطرح کرده و شما هم بعد از بررسی خواسته اش دلایل را برای او توضیح دهید .
  • چنانچه حرف های شما را پذیرفت ، حتما او را تحسین و تشویق نمایید .
  • به منظور تشویق نمودن کودک ، می توانید زمانی که با او به خرید می روید ، به او بگویید “در صورتی که رفتار مناسبی داشته باشد ، می تواند یک اسباب بازی یا خوراکی مورد علاقه اش” را در فروشگاه به انتخاب خود ، بخرد .
  • قبل از اعمال هر قانونی ، باید در ابتدا حتماً او را توجیه کرده و به او آموزش دهید . خواسته ها و انتظارات تان را واضح و صریح برایش شرح داده و مطمئن شوید که او متوجه منظور شما شده است و به او بگویید که انتظار چه رفتاری را از او دارید .
  • چنانچه از راه تشویق و تحسین به نتیجه نرسیدید ، از تدابیر منفی استفاده کنید و محرومیت موقت را برای او به کار ببرید؛ مثلا او را از تماشای تلویزیون ، بازی با کامپیوتر ، رفتن به پارک ، خوراکی مورد علاقه و یا هر چیز دیگری محروم کنید ، توجه کنید که مدت تنبیه طولانی نباشد و متناسب با رفتار او باشد .

 /انتهای متن/

درج نظر