آری ربیع موسم باران رحـمت است

بهار همیشه فصل شکفتن است، فصل رحمت، فصل باران‌هایی که از کرانه رحمت پروردگار می‌بارد .

بهار همیشه با خودش، احساسات خوب، میل به رویش و ساختن می‌آورد، بهار، هرسال می‌آید؛ اما هیچ‌گاه غبار کهنگی بر سیمای آن نمی‌نشیند، و اما ما انسان‌ها بهارهای مختلفی را تجربه می‌کنیم، بهاری که هنگامه خیزش طبیعت است و بهار هایی که هنگامه‌ای است برای خیزش ما از زندانی که خودمان در درونمان ساخته‌ایم.

این روزها هوا بهاری است،  اما  بهارش با ماه سبز فرودین آغاز نشده است این روزها بهاری برای خیزش ما از درون مان است تا بعد از دو ماه پاکسازی درونی، فصل خیزش درون مان را جشن بگیریم.

حلول ماه ربیع‌الاول، بهار جانان است، این بهار دل‌نشین می‌تواند بهانه‌ای خوب برای زمزمه کردن شعری از مصطفی معارف باشد.

آمد ربیع، فصل شکـُفتن رها شدن
با رویش گـــل نبوی هم صدا شدن
فصل شکـوفه های امامت شکفتن است
از پیله ی تواتر خاکــــی جدا شدن
در سایه سارباغ نبوت نشــــستن و
با کاروان دلشــــــــدگان آشنا شدن
فصل برون نمودن هر کینه ازدل است
هنگام آشنایی دل، با خــــــداشدن
آری ربیع موسم باران رحـمت است
از ابر رحمتش گل تکبیر وا شدن
با بلبلان نغمه سرای بهشت گـــو:
وقت سرودن است و به گل مبتلا شدن
همراه نور بوی بهشت خـداست با
ماه ربیع آمدن و همــــــــنوا شدن
بوی ربیع میشنوم! خاکیان خموش
زین بوی خوش، ملال دو عالم دوا شدن
ماه صفر گذشت و غم و خزن و اشک رفت
اینجــا به سینه شادی وغم، جابجا شد

/انتهای متن/